Krótka historia
                   Szpitalnego Oddziału Ratunkowego


Szpitalny Oddział Ratunkowy USK w Białymstoku  powstał w listopadzie 2005 roku i jest jednym z najlepiej wyposażonych oddziałów w kraju. Pracownicy SOR  świadczą procedury medyczne z zakresu medycyny ratunkowej, takie jak diagnozowanie i leczenie chorych w stanach nagłego zagrożenia zdrowia i życia, spowodowanych czynnikami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Rocznie w SOR zaopatrywanych jest łącznie około 78390  pacjentów w tym 350 wymagających wysokospecjalistycznych procedur z zakresu intensywnej terapii.
W codziennej praktyce stosowany jest wysokiej jakości sprzęt diagnostyczny i leczniczy umożliwiający zastąpienie funkcji życiowo ważnych narządów i układów w okresie ich niewydolności. Wykorzystywane są sale zabiegowe, na których przeprowadza się operacje ratunkowe oraz pilne zabiegi diagnostyczne i lecznicze wymagające znieczulenia ogólnego.

Szpitalny Oddział Ratunkowy stanowi centrum dydaktyczne dla lekarzy, ratowników medycznych oraz pielęgniarek. Odbywają się w nim zajęcia ze studentami Wydziału Lekarskiego i Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku.
Szpitalny Oddział Ratunkowy jest objęty Systemem Zarządzania Jakością wg normy PN-EN ISO 9001:2009 oraz posiada akredytacje na prowadzenie kształcenia podyplomowego lekarzy w dziedzinie medycyny ratunkowej oraz współuczestniczy w kursach specjalizacyjnych  pod auspicjami CMKP.
Oprócz działalności leczniczej i dydaktycznej w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym prowadzi się badania naukowe, których tematami wiodącymi są zakażenia, ostre zespoły wieńcowe, zaburzenia rytmu serca, mnogie obrażenia ciała  w następstwie urazów oraz zatrucia.

Główne świadczenia medyczne realizowane przez Szpitalny Oddział Ratunkowy


W SOR świadczone są procedury medyczne obejmujące diagnozowanie i leczenie chorych w stanach nagłego zagrożenia zdrowia i życia z uwzględnieniem miedzy innymi:


trombolizy śródreanimacyjnej

leczenie ciężkich postaci ostrej niewydolności oddechowej

leczenie wstrząsu z wykorzystaniem kontrapulsacji wewnątrzaortalnej

leczenie chorych po urazach wielonarządowych z mnogimi obrażeniami ciała

leczenie ciężkiej sepsy, wstrząsu septycznego i MODS

stosowanie techniki ciągłej terapii nerkozastępczej

leczenie ostrych stanów toksycznych

stosowanie inwazyjnych i nieinwazyjnych technik wentylacji mechanicznej

monitorowanie mikrobiologiczne i analiza zmienności odporności drobnoustrojów chorobotwórczych